Wordt dit het laatste verslag? Tot mijn verbazing kost het me steeds meer moeite om een verslag te maken. Hoe dat komt? Het heeft even geduurd voor ik daar achter was.

Toen we in 1999 Châtin kochten, maakte ik vanaf de eerste dag een verslag. Het was zo druk in mijn hoofd, dat het alleen maar rustig werd door alles op te schrijven. Alles was ook spannend, er moest veel geregeld worden, er moest veel uitgezocht worden, er moest veel gedaan worden, er moest veel gekocht worden.

Toen we in 2004 Salorges kochten, was het nog veel erger. ’s Avonds alles van je afschrijven was heerlijk. Op een gegeven moment ging ik het verslag zo schrijven, dat het op de site kon. Was leuk, maar had wel z’n beperkingen. Het moest altijd positief zijn. En helaas … in het leven is het ook wel eens wat minder. Een tweede is, dat na negen jaar veel dingen zich gaan herhalen. Voor ons nog altijd leuk, maar voor degene die het verslag leest, wel wat saai.

Dat ik er moeite mee heb, blijkt wel, want het is inmiddels november en we zijn voor de winter in Dordrecht. Hieronder zal ik toch nog eens vermelden, waarom we met zoveel plezier op Salorges zijn. Dat we er zo graag zijn, moet wel, want in Dordrecht wonen Jet en Marys met onze vijf kleinkinderen. Hele tijden zien we ze dus niet. Daar staat wel tegenover, dat ze vrijwel alle vakanties op Salorges doorbrengen. Marys al zeven jaar in de zomer zelfs acht weken.

Dit wordt ons vijftiende jaar in de Morvan en we zijn daar nog steeds niet uitgekeken. Het is een ongelooflijk mooie streek. Vorige week zijn we naar Bourges geweest. Ligt zo’n honderd km bij ons vandaan, in de Cher. Een leuke stad, maar de omgeving is vlak en saai. De Morvan is door zijn middelgebergte nooit saai! Soms gaan we zo maar een stukje rijden om te genieten van de uitzichten. Nu is het wel zo, dat het najaar voor mij zo ongeveer het mooiste seizoen is. Misschien zeg ik dat ook als het voorjaar is, haha. De zomer is ook heel leuk, maar dat komt, omdat het dan genieten is met alle gasten. In het voorjaar en najaar is de natuur het mooist. De Morvan is een heggenlandschap. De heggen zijn nog niet of niet meer hoog, zodat je er gemakkelijk over heen kunt kijken. Een deel van de Morvan bestaat voor een groot deel uit bossen. In voorjaar en najaar zijn deze luchtig. Dit zijn dus de jaargetijden dat wij het idee hebben, dat er heel wat meer mooie, oude landhuizen staan dan in de zomer. Gelukkig wonen wij aan de rand van de Morvan, waar het een stuk minder bosachtig is. Salorges ligt in het dal van de Yonne. Elke dag is het uitzicht weer anders. Heel bijzonder zijn de luchten. In St. Gy woont een schilder die niets liever doet dan de luchten van de Morvan schilderen. De Morvan leeft van het hout, toerisme en het vlees van de charolais koeien. Deze koeien zijn wit. Vriendelijke nieuwsgierige beesten. Wel zie je de laatste jaren steeds vaker allerlei tinten tussen wit en bruin. Steeds vaker wordt er gekruist met limousin koeien, die bruin zijn. Dit, omdat door het fokken van de charolais koeien de kalfjes steeds vaker gehaald moeten worden met de keizersnee, omdat ze te zwaar werden. Aan de ene kant is het jammer, aan de andere kant zijn gekleurde koeien iets mooier om te zien.

Er is veel gedaan dit jaar. Begonnen zijn we met het verder afmaken van het “winkeltje”. Wim en ik hebben veel geverfd en Karin heeft alles ingericht. Dat heeft ze elke week bijgehouden. Er is veel verkocht, maar ook veel ingekocht, haha. Je kunt maar een verslaving hebben. De daken van de gîtes zijn vervangen. De koeienstal heeft een vloer van leemzand, die nog wel geëgaliseerd moet worden. De “mestbak” buiten is daar ook mee opgevuld, zodat dat een terras is geworden. Ook de dakconstructie van de koeienstal is verstevigd. De zolder van ons huis is verder afgemaakt. Niet helemaal natuurlijk, want zo werkt dat niet bij Wim ;). In mijn keuken is boven het aanrecht een dubbele plank met haken eronder (komt uit de wasruimte van de vakantiekolonie) geplaatst. Wim z’n ronde groentetuin is weer een kwart verder. Ik heb buxussen (meegenomen uit mijn tuin in Dordrecht) gepoot. Hier ga ik kippen van knippen, want de echte kippen gaan er denk ik niet komen. Wel heb ik al een paar jaar geleden een boek met de titel Kippen gekregen en kippenvoer. Wim heeft gaas gekocht en een ontwerp gemaakt …………. En de tuin is met name buiten de cour weer een stuk uitgebreid. Toch zullen we de tuin nooit helemaal onder controle krijgen. Daar is hij toch te groot voor. Veel jam gemaakt van allerlei bessen uit eigen tuin en Wim heeft weer een heerlijke chutney gemaakt van groene tomaten. En heel belangrijk: de verhuur. Karin heeft er steeds voor gezorgd, dat de huisjes weer in orde waren voor de volgende gasten. In september zijn we begonnen met de huisjes winterklaar te maken. Kost iets meer tijd, dan je denkt.

Al met al een heerlijk jaar. Het is goed om weer een paar maanden in Dordt te zijn, maar ik verheug me toch al op maart.