Wwwaaaaaaaaaaaaaaaaauuuuuuuuuuuuuuuuuwwwwwwwwwwwwwwwww!

Zo wilde ik eind maart, twee weken nadat we hier waren, beginnen. Eén keer. En het dan niet meer herhalen. Nog steeds heel leuk hier, maar nu is het meer wwaauuww.

We kwamen 14 maart op Salorges. Met uitzondering van de mollen was er niemand geweest. Klopt niet helemaal, want Karin was bijna wekelijks komen controleren of we niet meer “gasten” hadden.

De natuur begon al te ontluiken. Daarna een explosie. Niet te beschrijven hoe de bermen er nu, eind april, uitzien. Tientallen meters met wilde hyacinten, koekoeksbloemen, anemonen, paardenbloemen, boterbloemen,

Hard gewerkt, vooral in de tuin. We zijn er zes weken en nog steeds is niet alles gedaan.

Hieronder een opsomming van de dingen die me te binnen schieten:

• Na deze zachte winter geen waterschade en geen bevroren planten

• Werken in de tuin, Karin die in het begin twee dagen per week meewerkt

• Brocantes en veiling, de brocantes brengen ons regelmatig over wegen die we nog niet kenden

• Omgeving verder verkennen met de (elektrische) fiets

• De eerste gasten eind april, Jet en Marys met twee bevriende families

• Met open kap rijden

• De mooie huizen, die nu bomen en struiken nog niet in blad zitten, zichtbaar zijn

• Het schitterende voorjaar met koude nachten

• Het eten op het terras

• Paardenbloemen, die eerst de weiden geel kleuren en na een paar dagen nevelachtig wit