Een bijzonder jaar. Twee dagen voor de Franse lockdown kwamen we op Salorges. Behalve de levensmiddelenzaken en apotheken waren alle winkels gesloten. Boodschappen doen en een uurtje wandelen per dag was toegestaan, maar wel in je eentje met een ingevuld formulier bij. Iets later werd ook het mondkapje verplicht. Voortdurend uitverkocht, dus die moest je zelf maken. Dit waren overigens weken dat we ons uitstekend vermaakt hebben. Geweldig weer en een grote tuin. Zeven dagen per week in de tuin gewerkt. De tuin is nog nooit zo mooi geweest, dat dat een paar maanden anders zou zijn, wisten we toen nog niet. In juni moesten we onverwachts voor een behandeling van mij naar Nederland. Alle verhuur geannuleerd. In augustus toch nog een paar weken op Salorges. Door de maandenlange droogte was het gras geel en hadden heel wat planten het moeilijk. Maar de buxussen stonden er goed bij, geen buxusmot. Dit jaar een uitstekend fruitjaar. In mijn keuken zijn eindelijk de muren hersteld en gestuukt, evenals de door een lekkage beschadigde muren in het trappenhuis. Het torentje is hersteld. Geen vallend stuuk meer en geen lekkage. Ook de muur van het duivenhok op de cour is afgebikt en gestuukt. En als laatste de grote schuurdeur. Zal het ooit allemaal afkomen? Marys is ook een paar weken op Salorges geweest. Normaal volop kinderen. Nu had Marys vrienden en familie uitgenodigd. Volop plek. Het was ten strengste verboden om extra water te gebruiken. Dus geen planten sproeien en geen zwembad opzetten. Gelukkig zijn er in de buurt verschillende meren, waar het heerlijk toeven is en waar zelfs in het hoogseizoen ruim plek is. Karin is zo aardig geweest ervoor te zorgen dat tijdens onze afwezigheid de tuin niet verwilderde.